Stadswandeling Blaak – door José de Jong

“En hier staan we voor een grote stenen zuil met beelden, een ode aan Marten Toonder. Hij was een echte Rotterdammer.”
Tekst: José de Jong – Publicatie uit Raakvlak , Oogvereniging OOR&OOG. Participatiegroep DoofBlinden (PgDB) Als je beperkt bent in Horen én Zien

Blaak
Onze gids vertelt. We (een groepje van een blind en slechthorend/slechtziende persoon plus vijf begeleiders/gidsen) staan op het plein bij station Blaak. En luisteren aandachtig voordat we de beelden op deze zuil gaan bevoelen. “Bovenop is een afbeelding van, hoe kan het anders, Tom Poes. Tom Poes moet je zien als de slimme Rotterdammer.” Ook andere dieren uit verhalen van Marten Toonder worden uitgebeeld, maar daar kunnen we mooi omheen lopen en voelen. De begeleiders omschrijven alles, terwijl onze handen om de hoorns, oren, neusgaten, en nog meer glijden.

Bij het beeld van Marten Toonder

Eerder bezochten we de Kubuswoningen, het zogeheten Bosje van Blaak met uitleg van gids Mirjam, en kregen een Kubuswoning in het klein in onze handen gedrukt. We hoorden verhalen over de architectonische gebouwen, zoals de Schotel, Potlood en Santre de Pompidou. Straks gaan we naar de Markthal en de Laurentiuskerk. Ik ben benieuwd wat daarvan te voelen is.

Pilot stadswandeling
Ik ben mee met Elvera van Leeuwen en consorten. Zij heeft de stichting Oren en Ogen tekort opgericht. Samen met Mirjam Koornneef en Raimond Kuckelkorn realiseren zij zo hun doel om culturele activiteiten te organiseren, zoals (stads)wandelingen, voor mensen met visueel en auditieve beperkingen. Deze wandeling bij Blaak is om te testen en daar werk ik graag aan mee. Als medeorganisator in het deelgenotenteam van OOR&OOG kan ik er wat van opsteken, of ik kan mogelijk nog tips geven.

Laurentiuskerk
“Misschien moet je even vermelden hoe groot de beelden zijn?” Elvera kijkt naar gids Raimond. Inmiddels staan we in de Laurentiuskerk en hij heeft net verteld over de beelden van heiligen die in een grote nis staan. Raimond legt daarna uit aan Hans, die blind is: “De beelden zijn ongeveer 80 cm hoog, ze staan boven elkaar op een soort stenen boekenplank tegen de muur. Er staan er zes boven elkaar. Het is hier ongeveer 10 meter hoog.” Goed zo, denk ik. De ruimte omschrijven.

Nog tips?
Het voelt goed, deze rustige, overzichtelijke wandeling met ruimte om te voelen en de verhalen erbij. “Heb je nog tips?” Elvera loopt naast me. Nou ja, eigenlijk niet veel. Enige is het spreektempo van de gidsen. Ik kon het nog redelijk volgen, maar soms ook niet helemaal. Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen zin had om dan te moeten vragen om het te herhalen. Dit langzaam vertellen zou er ingebakken moeten zijn bij de gidsen. Of ze kunnen in ieder geval checken of iedereen het heeft kunnen volgen. Verder zeg ik ook dat de groep liefst niet groter dan nu moet zijn om het voor iedereen verstaanbaar te maken.
“Heb je zin om mijn begeleider te zijn bij onze contactdag?” Ik nodig Elvera bij deze uit om ervaring op te doen bij ons. Want dan kan ze meemaken hoe moeilijk de communicatie soms kan zijn. Enthousiast reageert ze dat ze dit meteen in haar agenda gaat zetten.
We komen inmiddels terug op het grote plein, waar ik nog eens naar de gebouwen kijk. Snel maak ik nog een foto van het Bosje van Blaak, echt een leuk gezicht. Geelkleurige gekantelde Kubuswoningen staande op pilaren zijn tegen elkaar aangebouwd. Met daaronder mogelijkheid om te winkelen, in ieder geval eronderdoor te lopen.

Kubuswoningen
Gekantelde kubuswoningen op pilaren

Vervolg?
Na een leuke, welbestede ochtend stap ik weer in de trein richting huis. (“Ik breng je even naar het perron hoor!”) Het was mooi te zien dat er zoveel aandacht werd geschonken aan een rondwandeling voor onze doelgroep. Natuurlijk zijn er altijd wel wat verbeterpuntjes, dat is na elke test. Ik heb Elvera regelmatig in haar boekje zien noteren. Maar verder heb ik zomaar het idee dat het deelgenotenteam en Elvera elkaar wat meer gaan opzoeken in de toekomst.

Nog even op een rijtje:
Waarom de stichting Oren en Ogen tekort?
Elvera: Met de stichting hebben we de mogelijkheid subsidies en fondsenwerving te doen waarmee we de projecten kunnen bekostigen. Hiermee willen we voorkomen dat de activiteiten onbetaalbaar worden voor de doelgroep. Het moet laagdrempelig zijn om er aan deel te kunnen nemen. Door een stichting op te richten, zijn we geen commerciële instelling en kunnen dus beter ons doel nastreven.
Dus deze stichting is geen onderdeel van Mikxs? Elvera: De stichting staat los van Mikxs en is voor de activiteiten bedoeld die voortvloeien uit de inspanningen van Mikxs. Bijvoorbeeld: Mikxs geeft een training in een museum, deze gaat vervolgens een speciale rondleiding aanbieden voor mensen met een visuele beperking. Deze rondleiding zal dan op de site van Stichting Oren en Ogen tekort worden gepubliceerd. Ook ontwikkel en organiseer ik met mijn kennis vanuit Mikxs, activiteiten die we dan via de stichting aanbieden aan de doelgroep.

Is daarom deze pilotrondleiding geweest, om gidsen te instrueren?
Elvera: de pilotrondleiding was voor Raimond en Mirjam om het onder de knie te krijgen wat ze extra moeten bieden aan de doelgroep om de wandeling goed te kunnen beleven. Maar ook om te zien of dat wat bedacht is, ook echt geschikt is voor de doelgroep.

Hoe heb jij de wandeling ervaren?
Elvera: Ik vind het fijn om steeds weer nieuwe dingen te ontdekken die we kunnen verbeteren. Iedereen ervaart de wandeling op een andere manier en heeft steeds weer nuttige tips die we kunnen gebruiken.
Het doel?

Elvera: Het doel van deze pilot was om wandelingen te kunnen verbeteren. Het doel van de stichting is om uiteindelijk steeds meer activiteiten toegankelijk te maken voor de doelgroep. Zoals wij samen al bespraken, zou het fantastisch zijn als vanuit de doelgroep wensen worden uitgesproken wat ze graag zouden willen dat er mogelijk wordt. Zodat wij kunnen kijken of we daar bij aan kunnen sluiten.