Tijdens de week van de toegankelijkheid liep Cynthia Hemelaar mee met de rondleiding “Stromend Rotterdam” en schreef er een mooie recensie over.
“Mooie wandeling door Rotterdam, waarbij je meer te weten komt over de stad, gebarentaal en de dovencultuur.”
Wie denkt alles van Rotterdam te weten moet een keer mee gaan met een ‘hands on tour’. De wandeling start bij Leuvehaven. Met behulp van een gebarentolk legt de gids uit dat dit de oudste gegraven haven van Rotterdam is. Ze legt ons uit dat het gebaar voor ‘haven’ tevens het gebaar is dat gemaakt wordt voor de stad Rotterdam.
De wandeling gaat verder langs het Maritiem Museum naar de watertaxi. Na een rondje op het water (op hoge snelheid) worden we afgezet bij Hotel New York. Hier vertelt de gids het een en ander over de geschiedenis van de Holland Amerika Lijn. De gebarentolk probeert alles zo simultaan mogelijk te vertalen.
Het gesprek komt al snel op de vraag hoe dove mensen de omgeving ervaren. Zij horen niet de wind door de bomen ruisen, het verkeer dat voorbij rijdt of de gesprekken van mensen die langs lopen. Dove mensen zijn daarentegen sterk visueel ingesteld en zien bijvoorbeeld de schittering van de zon op het water en de bewegende blaadjes aan de bomen. Ze horen de auto’s dan wel niet, maar ruiken wel de uitlaatgassen of voelen dat een tram voorbij rijdt.
Om het zelf te ervaren zetten we oorbeschermers op, die het meeste geluid tegenhouden. Door het wegvallen van het geluid word je je meer bewust van je lichaam. Je voelt de cadans van het lopen beter en merkt ineens je ademhaling op.
Aan het eind van de wandeling hebben de deelnemers nog wat vragen voor de gids. Iedereen is verbaasd dat de Nederlandse Gebarentaal pas in 2020 officieel erkend is en dat onderwijs aan dove kinderen tot 1980 verboden was.
Door de wandeling vraag ik me af hoe toegankelijk Rotterdam is voor dove of slechthorende mensen. En hoe is dat eigenlijk voor blinde of slechtziende personen? Volgend jaar meld ik me aan voor de ‘closed eyes tour’ om dat te ervaren!